"Moje wiersze smieja się i płacza jak Ja"...

Jeszcze pamietam

jak chodziłes po łace,

szukałes jakiegos motylka.

Motyla kolorowego

/ wiesz Boże / -

takiego do zabawy typu :

Motyl był.

Złapałes Go w swoje sidła,

zaniosłes i postawiłes na stole.

Całkiem ładny.

Tylko oczy miał jakies takie niepokojace,

przesladuja Cię

do tej pory w snach,

bo wtedy Motyl

oddycha Cierpieniem,

ale ciagle lata koło

Twoich lesnych oczu.

Bo już Go porzuciłes.

Leży skruszony na Dnie Życia.

Ale tam odpoczywa po życiu

tylko opakowanie tego Motyla -

 -  Jego ciało.

Bo On

równo ze swoja smiercia uleciał

do Nieba,

do Boga

jako Anioł..